Het schoudergewricht is het meest soepele gewricht van het lichaam. Dit betekent uiteraard ook een grote beweeglijkheid maar jammer maakt het dat ook het meest instabiele gewricht van het lichaam. Daardoor kan de schouder gemakkelijk ontwrichten bij een val of plotse verkeerde beweging.
De schouder is een complex gewricht met een zeer grote beweeglijkheid. Het bestaat uit een bol (humeruskop) en een kom (glenoid).
Bovenaan het schoudergewricht bevinden zich het sleutelbeen en het schouderblad die samen een klein gewrichtje vormen (AC gewricht of acromio-claviculair gewricht).
De kom van de schouder wordt omgeven door een kraakbeenderige rand die het labrum genoemd wordt. Deze is belangrijk voor de stabiliteit van het gewricht.
Het schoudergewricht wordt omgeven door een reeks pezen en spieren, namelijk de rotator cuff.
In 95% van de gevallen zal de schouder naar voor (anterieure instabiliteit) ontwrichten. Meestal gebeurt dit door een val, zeer zelden door een aangeboren hyperlaxsiteit. In 5% van de gevallen ontwricht de schouder naar achter (posterieure instabiliteit).
Wanneer de schouder luxeert, scheurt het labrum af van de kom (Bankart letsel). Op het labrum zitten het kapsel en de ligamenten vast. Soms wordt ook het bot van de bol of de kom beschadigd. Doordat deze structuren meestal onvoldoende genezen, krijgt de bol te veel speling in de kom en zal de schouder zeer snel terug uit de kom gaan. Hoe jonger de patiënt is op het moment van de luxatie, hoe groter de kans is dat de schouder terug zal luxeren. Bij elke ontwrichting kan er verdere schade optreden in het schoudergewricht. Daarom dient de schouder op jonge leeftijd vaak operatief te worden behandeld.
Afhankelijk van de beschadiging van het bot, de kwaliteit van de ligamenten, het aantal ontwrichtingen en het activiteitsniveau van de patiënt kan de operatie arthroscopisch gebeuren (Bankart herstel). Soms dient een open procedure te gebeuren (Latarjet procedure).
Redenen voor het uitvoeren van een Latarjet:
Het klinisch onderzoek en het verhaal van luxaties is meestal voldoende om de diagnose te stellen.
Voor een verdere evaluatie van het gewricht en van de schade aan ligamenten en bot zijn radiografische opnames nodig. Ook is een arthro CT of arthro MRI nodig. Bij deze scans wordt een injectie met kleurstof gegeven om zo de structuren van de schouder beter te visualiseren.
De operatie zelf gebeurt onder algemene verdoving. Tevens wordt er meestal een bijkomende verdoving van de arm gegeven (plexus verdoving). Hierbij wordt een prik in de nek gegeven, waarbij de zenuwen die naar de schouder en de arm lopen verdoofd worden. Zo kan de pijn na de operatie sterk verminderd worden.
Door de ontwrichtingen van de schouder kan het bot van de kom van de schouder te zwaar beschadigd zijn. De kom wordt dan terug vergroot door vlakbij het schoudergewricht een stukje bot weg te halen en dit op de kom vast te zetten met 2 schroeven.
Deze ingreep duurt meestal ongeveer 30-45 minuten.
Meestal blijft u 1 nacht in het ziekenhuis.
De dag na de operatie komt een lid van het orthopedisch team langs om de nodige uitleg betreffende de operatie te verschaffen. De kinesist komt een reeks oefeningen uitleggen en de verder revalidatie bespreken.
Na 2 weken mogen de hechtingen verwijderd worden bij de huisarts.
Na een viertal weken is een controle bij uw chirurg voorzien.
Gezien de ligamenten terug moeten vastgroeien, wordt na de operatie de arm in een verband gehouden voor 4 weken. Daarna dient kinesitherapie gevolgd te worden om de beweeglijkheid in de schouder terug te krijgen en om de spieren terug op te bouwen. Sporthervatting is meestal voorzien na een viertal maanden.
Vragen over uw behandeling of een afspraak maken? Aarzel niet om ons te contacteren.
Heeft u vragen over uw opname? Kies het juiste ziekenhuis en lees meer.
